Samstag, 27. Juli 2013

Κνικος -Cnicus benedictus



Κνικος -Cnicus benedictus ή Centaurea benedicta, L.
ή Carduus benedictus ή Calcitrapa lanuginosa-Compositae – car duaceae-.
Κοινώς : άγιάγκαθο, καρδοπάντο.
Συναντάται σέ πολλά μέρη τής Ελλάδος.
Είναι φυτό πού φθάνει σέ ύψος τους 40 πόντους συνήθως, μέ μυρωδιά δυσάρεστη και λίγη πικράδα, άλλά επίμονη.
Ή κακή μυρωδιά χάνεται μέ τό ξέραμα.
Τό στέλεχος του είναι ευθύ, γωνιώδες, κοκκινωπό.
Φύλλα, αντίθετα, ώχροπράσινα, λεπτά, χνουδωτά, μέ νευρα λευκά, είναι κυματώδη, οδοντωτά και καταλήγουν σέ μικρό αγκάθι.
Τά άνθη του φυτου αυτού (πρός τό καλοκαίρι) είναι μεγάλα κίτρινα.
Οί καρποί του είναι μακρουλοί μέ χρώμα ξανθωπό.
Ή καλλιέργεια του δέν είναι δύσκολη.
Σπέρνεται μέ σπόρο καί μεταφυτεύεται στον οριστικό τόπο του.
Χρησιμοποιείται δλο τό φυτό ανθισμένο, κατά τών διαλειπόντων πυρετών καί ακόμη κατά τών εξανθηματικών καί συνεχών πυρετών.
Χρησιμοποιείται έξ άλλου κατά τής ανορεξίας καί δυσπεψίας.
Καί είναι ακόμη έφιδρωτικός.
Τό αφέψημα του χρησιμοποιείται καί έξωτερικώς στά άτονα έλκη, τά γαγγραινώδη καί τά καρκινώδη.
Παρασκευάσματα του φυτου είναι: Σκόνη (1-4 γραμ.), Τσάι (16 - 60 : 1000), Αφέψημα — άλλά αυτό είναι βαρύ, δύσπεπτο — Τσάι μέ κρασί (30 - 50: 1000 κρασί) Παίρνεται μιά κουταλιά πρίν τό φαγητό.
Χρησιμοποιείται ακόμη ό χυμός του φυτου (30 -100 γραμ.) καί γίνονται μερικά άλλα φαρμακευτικά παρασκευάσματα.
Ή χημική σύσταση είναι: Πτητικό λάδι, γκόμμα, θειάφι, νιτρικό κάλι, διάφορα άλλα αλάτια καί «Κνισίνη».