Κολλιτσίδα

 Κολλιτσίδα

Βοτανικό όνομα: άρκτειο (Arctium lappa) ανήκει στην οικογένεια των σύνθετων (Asteraceae). Κατάγεται από την  Ευρώπη και τη Βόρεια Αφρική. Ευδοκιμεί στις άκρες των δρόμων, δίπλα σε τοίχους και σε χωματερές. Φτάνει σε ύψος μέχρι 1,50 μ., έχει σαρκώδεις, μακριές ρίζες, έμισχα, καρδιόσχημα και χνουδωτά φύλλα, και τα άνθη του είναι μπλε και φέρουν άγκιστρα. Ανθίζει από τον  Ιούνιο έως τον Αύγουστο. Το κοινό της όνομα «κολλιτσίδα» η Mima προφανώς το οφείλει στα αγκίστρια των ανθών της. Με αυτά προσκολλούνται οι σπόροι της στο τρίχωμα των ζώων και εξαπλώνονται.

Η μεγάλη λάππα αποτελεί παραδοσιακό θεραπευτικό μέσο για τον καθαρισμό του αίματος και χρησιμοποιούταν κατά της αρθρίτιδας και της πέτρας στα νεφρά. Επίσης χρησίμευε και για τη θεραπεία κάθε είδους δερματικώνπαθήσεων. Είναι κοινώς γνωστή και ως κολλιτσίδα ή πλατανομαντηλίδα.

Από το φυτό χρησιμοποιείται κυρίως η ρίζα ως έλαιο, τσάι ή έτοιμο παρασκεύασμα.

Ιδιότητες: Τα κύρια συστατικά της ρίζας της λάππας, στα οποία οφείλεται η θεραπευτική δράση αυτού του φυτού είναι η ινσουλίνη, βλεννώδεις ουσίες, ενώσεις πολυακετυλένιου, αιθέρια έλαια, τανίνες, πικρές ουσίες και σιτοστερίνη. Στη λάππα αποδίδονται αντιμικροβιακές και μηκυτοκτόνες ιδιότητες.

Χρήση: Ιδιαίτερα το έλαιο της ρίζας της λάππας είναι ξακουστό για τη θεραπεία κατά της πιτυρίδας και της φαγούρας στο κεφάλι. Επίσης λέγεται ότι έχει θετική επίδραση σε περίπτωση ρυπαρής επιδερμίδας και δερματικών παθήσεων. Αλλά και σε περίπτωση γαστροεντερικών ενοχλήσεων, αρθρίτιδας και ρευματικών πιστεύεται ότι ενεργεί η λάππα και ότι βοηθά στον καθαρισμό του δέρματος. Επίσης θεωρείται χρήσιμη σε περίπτωση ενοχλήσεων στο συκώτι και στη χολή. Στη λάππα αποδίδεται επίσης εφιδρωτική και διουρητική δράση, πράγμα όμως που δεν έχει επιβεβαιωθεί επιστημονικά. Η λάππα χρησιμοποιείται και στην κινεζική ιατρική για αποτοξίνωση.

 Περιγραφή:

Για ουρικό, πέτρες χολής και νεφρών και για έρπητα ζωστήρα.

Αυτά τα αγριόχορτα φυτρώνουν στους ακαλλιέρ­γητους αγρούς, στα ξέφωτα των δασών, σε χαλάσματα και σε σκουπιδότοπους. Ανθίζουν τον Ιούλιο και τα μαζεύουμε από Μάιο ως Σεπτέμβριο. Τα ξεραίνουμε σε σκιά και τα φυλάμε σε βάζα.

Η ρίζα της, στο πάχος δαχτύλου, είναι γκριζωπή από έξω και λευκή από μέσα, με στυφή γεύση. Η ρίζα της περιέχει μια χρωστική ουσία που βάφει το νερό κόκκινο ή κίτρινο.  

Θεραπευτικές Ιδιότητες:

• Διουρητικό που μειώνει το ουρικό οξύ.
• Γιατρεύει την ψαμμίαση και βοηθάει να μη μεταβληθεί σε πέτρα στο νεφρό
• Ορεκτικό, Εφιδρωτικό, Καθαρτικό, Υπακτικό
• Ένα από τα είδη κολλιτσίδας, το Galium aparine αυξάνει και την περιεκτικότητα σακχάρου στο αίμα. Είναι δηλαδή πο­λύτιμο σε όσους έχουν υπόταση. Αυτό όμως σημαίνει ότι δεν πρέπει να το τρώνε, ούτε να πίνουν το αφέψημα του οι διαβητικοί.
• Χολαιρετικό, Χολαγωγό. Διαλύει τις πέτρες της χολής.
• Μικροβιοκτόνο. Αντιβιοτικό κατά των βακτηριδίων σε θετικό Γκραμ (Ξανθό σταφυλόκοκκο, πνευμονόκοκκο) για αποστήματα -«καλόγηρους», άνθρακα.
• Θεωρείται από παλιά ως αντισυφιλιδικό.
• Φάρμακο κατά των δηλητηριάσεων. Για δάγκωμα από φί­δια και μάλιστα από έχιδνα.
• Για τους ρευματισμούς και τα αρθριτικά.
• Για πυώδεις δερματοπάθειες (κι ασθένειες που έχουν σχέση με τον ιδρώτα), ακμή, λειχήνες, εκζέματα, έρπητα, ιλαρά.
• Ακόμη είναι επουλωτικά και αντιφλογιστικά. Οι πλύσεις με αφέψημα ή έγχυμα κολλιτσίδας αφαιρούν ή απαλύνουν τις φακίδες και επουλώνουν τα ηλιοεγκαύματα.

Εφαρμογές:

• Αφέψημα: Σαν αφέψημα από νωπές ρίζες. Βράζουμε 40 γραμ. σε ένα λίτρο νερό, για 10 λεπτά. Για την ιλαρά πίνουμε ένα κου­ταλάκι κάθε 5 λεπτά. Το «ξέσπασμα» του εξανθήματος συμπληρώνεται μέσα σε δυο ώρες. Η θεραπεία χρειάζε­ται τρεις μέρες (προσοχή όμως στα ρεύματα του αέρα).

Για τις πέτρες στα νεφρά και τις περισσότερες άλλες παθή­σεις πίνουμε 2 με 3 φλιτζάνια αφέψημα την ημέρα.

Για τα αρθριτικά ένα αφέψημα από 60 γραμ. νωπές ρίζες σε ένα λίτρο νερό, να βράσει 5 λεπτά. Πίνουμε δυο λίτρα την ημέρα, ανάμεσα στα γεύματα (το ένα ποτήρι το πρωί, με άδειο στομάχι).

Για διουρητικό ένα αφέψημα από 4 με 5 γραμμάρια σπόρια, που τα βράζουμε σε ένα λίτρο νερό και πίνουμε τρία φλιτζάνια την ημέρα.

• Έγχυμα: Για την αϋπνία πρέπει να πίνουμε το έγχυμα που γίνεται με 30 γραμ. ξερή κολλιτσίδα σε 2 φλιτζάνια νερό.
• Εξωτερική Χρήση: Τις φακίδες και τα εγκαύματα από τον ήλιο τα πλένουμε με έγχυμα ή αφέψημα φρέσκου φυτού, με τη βοήθεια φυ­σικού σφουγγαριού.

Στα δαγκώματα φιδιών βάζουμε επιθέματα με ψιλοκομμένα φρέσκα φύλλα κολλιτσίδας.

Σε χρόνιες πνευμονικές παθήσεις, συνάχι διαρκείας και για τους πόνους των ρευματισμών ή της αρθρίτιδας βάζου­με καταπλάσματα με φρέσκα φύλλα πάνω στο στήθος.

Καταπλάσματα από ψημένα φύλλα ή φύλλα κοπανισμένα με λάδι γίνονται αλοιφή για τους αρθριτικούς πόνους.

Φύλλα κολλιτσίδας μαλαγμένα σε ελαιόλαδο βοηθούν να επουλωθούν τα έλκη στις γάμπες.

Αν βράσουμε τρεις χούφτες φρέσκες ρίζες κολλιτσίδας σε ένα λίτρο νερό για 20 λεπτά είναι καλή λοσιόν για την τριχόπτωση. Βρέχουμε με αυτήν τακτικά το κεφάλι και κά­νουμε εντριβή στο τριχωτό μέρος. Το αφέψημα αυτό είναι κατάλληλο και για πλύσιμο δερματικών παθήσεων όπως η ακμή, και οι λειχήνες.

Αν βράσουμε ρίζες κολλιτσίδας, τις κάνουμε πολτό και τον βάλουμε κατάπλασμα στους δοθιήνες μαλακώνουν, ανοίγουν και φεύγει το πύο. (Το κατάπλασμα αυτό κάνει καλό και στον κοινό έρπητα και στην ψωρίαση).

Η κολλιτσίδα είναι ένα διετές ή πολυετές βότανο, ενδημικό της Ευρώπης και της Βόρειας Ασίας, μέλος της οικογένειας Asteraceae (Compositae).
Χρησιμοποιούμενα μέρη:
-η ρίζα του
Δράση:
-κατά του διαβήτη
Δοσολογία:
-Κάψουλες - δυο κάψουλες των 425-475 mg τρεις φορές την ημέρα (λήψη από το στόμα)
-Αποξηραμένη ρίζα - 2-6 g τρεις φορές την ημέρα
-Βάμμα - 8-12 ml (1:5) βάμματος τρεις φορές την ημέρα, 2-8 ml (1:10 σε 25% αλκοόλης) τρεις φορές την ημέρα
-τσάι - 2-6 g αποξηραμένης ρίζας σε 500 ml νερού, τρεις φορές την ημέρα
-τοπική χρήση - μπορεί να εφαρμοστεί στο δέρμα ως επίθεμα, αν και δεν υπάρχουν στοιχεία για συνιστώμενη δοσολογία.
Πιθανές παρενέργειες:
-αλλεργικές αντιδράσεις στο δέρμα, ξηροστομία, στομαχική διαταραχή, καρκίνος, αφυδάτωση, επιβραδημένος καρδιακός ρυθμός
~ Δεν υπάρχουν ξεκαθαρα επιστημονικα στοιχεία για την χρήση της ~

Η κολλιτσίδα είναι ένα διετές ή πολυετές βότανο, ενδημικό της Ευρώπης και της Βόρειας Ασίας, μέλος της οικογένειας Asteraceae (Compositae).
Χρησιμοποιούμενα μέρη:
-η ρίζα του
Δράση:
-κατά του διαβήτη
Δοσολογία:
-Κάψουλες - δυο κάψουλες των 425-475 mg τρεις φορές την ημέρα (λήψη από το στόμα)
-Αποξηραμένη ρίζα - 2-6 g τρεις φορές την ημέρα
-Βάμμα - 8-12 ml (1:5) βάμματος τρεις φορές την ημέρα, 2-8 ml (1:10 σε 25% αλκοόλης) τρεις φορές την ημέρα
-τσάι - 2-6 g αποξηραμένης ρίζας σε 500 ml νερού, τρεις φορές την ημέρα
-τοπική χρήση - μπορεί να εφαρμοστεί στο δέρμα ως επίθεμα, αν και δεν υπάρχουν στοιχεία για συνιστώμενη δοσολογία.
Πιθανές παρενέργειες:
-αλλεργικές αντιδράσεις στο δέρμα, ξηροστομία, στομαχική διαταραχή, καρκίνος, αφυδάτωση, επιβραδημένος καρδιακός ρυθμός
~ Δεν υπάρχουν ξεκαθαρα επιστημονικα στοιχεία για τη