D--Stachelig


Cactales oder Opuntiales Kaktodi oder Opountiodi
Familie Cactaceae, Kaktides
Der Feigenkaktus ist Kakteen, Sukkulenten, Stauden, Biozide, pyknomorfos, immergrün mit aufrechten Stielen. Gefunden in Griechenland und oft imiaftofyis Muttersprache.
Gedeiht in warmen und sonnigen Orten ohne besondere Vorliebe auf den Boden, solange sie nicht nass oder sehr durchlässigen, dh zu felsig, steinig, sandig oder trockenen Standorten in geringer Tiefe Böden, arm an organischer Substanz, Säure oder leicht moderieren alkalisch, und in Hanglagen, wo andere Pflanzen sind schwierig bis unmöglich.
Lehmige und kalkhaltige Böden wächst weniger, als es Mitte Empfehlung. Langsam Verfall und Verwitterung bewirkt, dass sie - Das Wachstum in steinigen Böden wird durch die starke Wurzel, das eine hat langsam erreicht. Die mögliche Wurzel "Waffe", ist wohl eine der Ursachen für deren ehrenamtliche stachelig und Präferenz-, Fuß-Hügel, felsige Gebiete oder Pisten als auf Ebenen. Ein weiterer Grund, die in diesem eigenartigen Geschmack spricht, ist, dass Angst vor Ersticken der Wurzeln, aus denen reichlich oder stehendes Wasser.
Es ist Trockenheit resistenten Pflanze und versucht, Wasser in den Geweben, wenn die Funde zu retten, für den schwierigen Tagen oft kommen. Es ist bemerkenswert, dass die Feuchtigkeit aufnimmt und nach wandelt Wasser in seine Gewebe aufbaut.
Deal der Kaktusfeige ist riesig für Mensch und Tier, um sowohl Manie nach der Sommer-und Wintermonaten zu suchen. In Wüsten, wo es besonders effektiv gedeiht, akzeptiert stürzen sich durstig und hungrig Tiere.


Der offizielle Name ist: Opuntia ficus - indica, dem indischen Opountion Siki, häufig stachelige


Der Feigenkaktus aus Mexiko stammt. Metichthi in Europa von den Spaniern zwischen 1521 - 1523, als Fernando Cortés Mexiko eroberte. In den Mittelmeerländern diedothi schnell für süße und leckere Früchte.


Durch Samen vermehrt ist schwierig, aber leichter durch Stecklinge (asexuelle oder vegetative Vermehrung Genesis), dh Stücke von fyllokladion, links ein paar Tage im Freien und dann gepflanzt.
Wenn es Winter ist, fytefome ein "Blatt" (so durch die Herablassung Stengel und Blätter sind Dornen genannt) im Boden, so halb in und halb draußen zu sein. Dies dauert Wurzel und wir haben eine neue Anlage.
Wenn es Sommer irgendwo umschaltbar Land, auf einem "Blatt" vazome einen Stein auf und die Oberfläche waagerecht afinome. Von der Unterseite des "Blatt", wachsen, nach einigen Tagen kurze Wurzeln. Dann fytepsome angemessen zu Boden, vertikal, zumindest bis in die Mitte und so haben wir eine neon Körper.
Selbst multipliziert und Samen, aber sehr langsam.

Οι βλαστοί (κορμός = το κεντρικό μέρος του φυτού απ’ το οποίο γίνονται οι διακλαδώσεις, αλλά και το γηραιότερο) της φραγκοσυκιάς είναι φυλλοειδώς πεπλατυσμένοι, ενώ στους κάκτους παρατηρούνται διαφοροποιήσεις σε σφαιρικούς ή κυλινδρικούς, στυλοειδείς ή αρθρωτούς, με πολλά φυλλοκλάδια.  Έχουν σχήμα ελλειψοειδές, τριγωνικό ή άλλα παρόμοια και χρησιμεύουν ως αποθηκευτικοί χώροι. Περιέχουν μεγάλες ποσότητες νερού για να αντέχουν στις ξηρασίες.  

Ομοιάζουν δηλαδή με σαρκώδη φύλλα,  εξ ου και ο όρος βλαστοπαχύφυτα, αλλά είναι βλαστοί με λειτουργικές ιδιότητες φύλλων, μήκους 20 - 50 εκατοστών, πλάτους 10 - 20 εκατοστών και καλύπτονται από κηρώδες στρώμα. Αρχικώς είναι άκρως ευαίσθητοι, προοδευτικώς όμως αυξάνουν και τελικώς αποκτούν ινώδη (ξυλώδη) υπόσταση, για να καταλήξουν στον σχηματισμό του κορμού. Επίσης έχουν στην επιφάνειά τους πολλές και σκληρές ίνες, τα αγκάθια, κέντρα, ακίδες ή γλωχίνες. Ασκούν δε και την φωτοσυνθετικήν λειτουργία του φυτού.

Η φραγκοσυκιά είναι άφυλλος ως δένδρο. Τα φύλλα της έχουν υποστεί «ισχυράν πήρωσιν» και έχουν μετατραπεί σε  ακάνθας, ή φυλλακάνθας, όπως ευρίσκομε τον όρον στο «Περί φυτών ιστορίαι» έργο του αρχαίου Έλληνα βοτανολόγου Θεοφράστου Βιβλίο 6, Κεφ. 4, Παρ. 7, για άλλο φυτό. Είναι μικρά, βελονοειδή,  εύπτωτα, σκληρά,  μυτερά  όργανα και επιτυγχάνουν δύο στόχους.    

ΠΡΩΤΟΝ μειώνουν την διαπνοήν ώστε να μη χάνεται το αποταμιευμένο νερό, και 

ΔΕΥΤΕΡΟΝ προστατεύουν από την επιδρομήν  των φυτοφάγων ζώων. 

                                         

Τα άνθη είναι μεγάλα και φύονται κατά κανόνα στην κορυφή των φυλλοκλαδίων, συνήθως των ανωτέρων ή εξωτερικών και πολύ σπανίως στα πλευρικά μέρη. Έχουν χρώμα ζωηρό κιτρινωπό, πορτοκαλί ή  χρυσίζον. Ένας θαυμάσιος συνδυασμός που δίδει ιδιαίτερο τόνο κατά την περίοδο της ανθοφορίας στους  χώρους  όπου υπάρχουν συστοιχίες  από φραγκοσυκιές.

Τα άνθη είναι μονήρη, δηλαδή βρίσκονται μεμονωμένα στον βλαστόν, αλλά πολλάκις και καθ’ ομάδας, ερμαφρόδιτα, (διγενή), κανονικά, ακτινόμορφα ή ζυγόμορφα ήτοι έχουν αμφίπλευρη συμμετρία και επίγυνα.

Η ωοθήκη είναι υποφυής, ήτοι βρίσκεται κάτω από το πεπλατυσμένο τμήμα 

της βάσεως, μονόχωρος και δέχεται πολλές σπερματικές βλάστες (ωάρια).

Το περιάνθιο είναι διπλό και τα μέλη του βρίσκονται σε σπειροειδή διάταξη με μεταβατικές μορφές από  σέπαλα σε πέταλα.

Τα σέπαλα και τα πέταλα δεν έχουν πλήρη διαφοροποίηση. Και τα δύο είναι πολυάριθμα, όρθια ή αποκλίνοντα.

Οι στήμονες (ανδρείον) είναι  σπειροειδώς τοποθετημένοι ή ενίοτε καθ’ ομάδας.

Ο ύπερος (γυναικείον) είναι ένας και απαρτίζεται από τρία ή και περισσότερα καρπόφυλλα..

Τα πέταλα και τα σέπαλα με τα έντονα χρώματά τους και την γύρι  προσελκύουν τα έντομα κι έτσι επιτυγχάνεται η επικονίαση στο φυτικό βασίλειο. Μένουν ανοικτά 36-48 ώρες για τον σκοπό αυτό.  

Η φραγκοσυκιά, ζει σε αμμώδη, πετρώδη ξηρά ή άνυδρα εδάφη. 

Για τον σκοπό αυτό έχει δημιουργήσει ένα δικό της αμυντικό σύστημα, ώστε να δύναται να επιβιώνει και σε περιόδους παρατεταμένης ανομβρίας. Η προσαρμογή της χαρακτηριστικώς  

basierend auf unten.

Wasser sparen. Zusammen mit Nährstoffen ein prickelndes speichern große Mengen Wasser in den Geweben, die normalerweise auf dem Stamm befinden. Für diese Kategorie oder sarkofyta Sukkulenten genannt.

Ergebnis der großen Wasserspeicher Gewebe ist genug Klumpigkeit. Wenn die kopsome irgendwo fließendes Wasser. Die fyllokladia sind Wassertanks von Kaktusfeige.

Ohne Wasser ist unmöglich, Mensch, Tier oder Pflanze, abgesehen von ein paar Stunden oder Tage zu leben. So nehmen Sie die ganze Sorge Forderung angeschlossen.

Reduzierung der Transpiration. Der zweite Grund, sie sorgen für die Erhaltung des Feigenkaktus besteht darin, Wasser Transpiration zu reduzieren und dies wird mit dem "Verschwinden" der Blätter erreicht. In Bezug auf die Langlebigkeit, leben mehr als 200eti.

Gebäck, Konfitüren, Saucen, Getränke und mit denaturiertem oder Destillation: Die Früchte werden auf umgerechnet. Wir bezahlen auch Raki und feinen Spirituosen.

ACHTUNG: nicht essen viel, weil sie Verstopfung verursachen.

Die "Blätter" werden eingesetzt als:

Tonic zum Herzen durch den Stoff enthält, kaktini.

Antidote gegen die Trunksucht. Nehmen Sie Kopfschmerzen, Übelkeit, trockener Mund und vieles mehr. Der Einsatz von Betrunkenen gemacht, da das natürlich jemand ein Medikament anbieten wird und entsprechend vorbereitet.

Beim Kochen werden die Blätter zu produzieren Dutzende Lebensmittel mit Fleisch und Gemüse für den Menschen, die wie ein Paradoxon scheint, aber es ist Realität und sogar unerlässlich sein, für Millionen von Menschen als die Griechen!

Auch Salate, Desserts, Vorspeisen und sogar Brot.

Die "Blätter" des Feigenkaktus haben absolut keine Toxizität, so sollten Sie als Mahlzeit synithisome. In Süßigkeiten, Marmeladen, Getränke.

Beide Feigenkakteen und Früchten und Blumen haben heilende Wirkung für verschiedene Krankheiten des menschlichen Körpers. Es ist eine der wenigen Pflanzen verwendet alle ihre Mitglieder und darüber hinaus ist eine präventive und therapeutische Mittel.

Die Nutzung der Frucht selbst schafft günstige Bedingungen für das Immunsystem, aber im Falle von Krankheit Präsentation, wieder drastisch handeln.

Die Krankheiten, die "katamachontai" Mitglieder der Kaktusfeige unten ist begrenzt.

     

Als einen Umschlag, um entzündliche Abszesse, die Schwellung der Milz, Malaria, Prellungen und Verletzungen pfleglich zu behandeln. Sie nutzen Hunderte von Jahren jetzt Amerikaner und Mexikaner. Es war und bleibt eine wichtige entzündungshemmende.

Für die Behandlung von Hyperlipidämie und Fettsucht.

Gegen Diabetes. Sie verfügen über umfangreiche Forschungs-Universität in Amerika und anderen Ländern durchgeführt.

Bei vergrößerter Prostata

Κατά της χοληστερόλης

Κατά της φλεβίτιδος

Κατά πνευμονικών παθήσεων

Πιθανός παράγοντας για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών καρκίνου (στήθους, προστάτου, στομάχου, πνευμόνων, παγκρέατος) λόγω των φλαβονοειδών συστατικών που περιέχουν

Δυναμωτικό στο ανοσοποιητικό σύστημα

Τα άνθη και τα κλαδώδια («φύλλα») χρησιμοποιούνται ως διουρητικά, αντισπασμωδικά, αντιδιαρροϊακά, αιμολυτικά, καθώς για καταπολέμηση της ψαμμιάσεως, ήτοι άμμου στα νεφρά, και της νεφρίτιδος!

Ο ΘΡΥΛΟΣ για τη γέννηση της τεκίλας λέει ότι ένας κεραυνός χτύπησε κάποτε μια αγαύη, έναν κάκτο, στην περιοχή όπου ζούσε μια φυλή Ινδιάνων του Μεξικού. Οι Ινδιάνοι παρατήρησαν ότι το φυτό άρχισε τότε να εκκρίνει ένα γευστικό και καυτερό υγρό που, όταν το έπινες, σου δημιουργούσε ευχάριστα συναισθήματα.

Έτσι άρχισαν να το χρησιμοποιούν για να ευθυμήσουν στις θρησκευτικές γιορτές τους. Υπάρχουν περισσότεροι από 300 διαφορετικοί τύποι αγαύης και χρειάζονται 12 χρόνια για να ωριμάσει ο καρπός, ο οποίος φτάνει τα 50 κιλά και μοιάζει πάρα πολύ με τον καρπό του ανανά. Για την παραγωγή της τεκίλας οι παραγωγοί αγαύης, καλλιεργούν και συλλέγουν τους καρπούς της, τους οποίους ψήνουν επί 3 μέρες σε πέτρινους φούρνους. Στη συνέχεια, τους τεμαχίζουν παραδοσιακά σε πέτρινους μύλους και με σύγχρονα πλέον μηχανήματα παίρνουν τον χυμό τους. Η τεκίλα δημιουργείται ύστερα από διπλή απόσταξη.

Φραγκόσυκα πίκλες

Φραγκόσυκα
3 φλιτζάνια ξύδι
3 φλιτζάνια νερό
6 κ.σ. αλάτι
Άνηθος
1 σκελίδα σκόρδο για κάθε βάζο
1 πιπερίτσα καυτερή για κάθε βάζο

Καθαρίζουμε τα φραγκόσυκα και τα κοβουμε σε φέτες. Τα βάζουμε σε αποστειρωμένα βάζα και βάζουμε από μία σκελίδα σκόρδο, μια πιπεριτσα και λίγο άνηθο. Βράζουμε το νερό με το αλάτι και το ξύδι μέχρι να λειώσει το αλάτι. Γεμίζουμε τα βάζα με την άλμη και βιδώνουμε καλά. Η γεύση του γίνεται καλύτερη μετά από 5 μήνες.