Δαφνοκερασιά -Prunus laurocerasus-Rosaceae-.
Ή Δαφνοκερασιά είναι δένδρο γνωστό από τό φαρμακευτικό άπεσταγμένο νερό των φύλλων της (eau distillee de laurier cerise).
Κατάγεται από τις περιοχές της Μαύρης Θάλασσας και ευδοκιμεί στις μεσημβρινές περιοχές.
Είναι δένδρο αειθαλές πού φθάνει σέ υψος αρκετά μέτρα.
Ο καρπός του είναι λείος εξωτερικά μαυρειδερός, μέ ξύλο σκληρό κοκκινωπό.
Έχει φύλλα αντίθετα σχεδόν άμισχα ωοειδή, μακρουλά και μυτερά, λεία καί από τις δύο πλευρές.
Τά άνθη τού δέντρου είναι ύπόλευκα μέ μυρωδιά πού θυμίζει τά πικραμύγδαλα.Παρουσιάζονται σέ τσαμπί μακρουλό.
Ό καρπός της είναι «δρύπη» ωοειδής μυτερή καί φαίνεται χωρισμένος σέ δύο μέρη λίγο σαρκώδη μαυρειδερά κατά τήν ωρίμανση.
Σπέρμα σχεδόν σφαιρικό λείο.
Πολλαπλασιάζεται μέ σπόρο, μέ καταβολάδες καί μοσχεύματα.
Ευδοκιμεί σέ χώματα ελαφρά, δροσερά.
Συναντούμε τό φυτό αυτό στήν Ανατολική Θράκη σέ δάση.
Κοινό όνομα Ροδαφνιά.
Χρησιμοποιούνται τά φύλλα του δένδρου μέ διάφορα παρασκευάσματα, είναι δέ, άντισπασμωδικά, αναισθητικά, κατά των νευρικών σπασμών τών μυών καί τής «κράμπας» τοϋ στομάχου.
Κατά τών εμετών, τού νευρικού βήχα, της στηθάγχης, του άσθματος, του κοκκύτη, τοϋ βρογχίτη, της πνευμονίας και ακόμη είναι ρυθμιστική τών παλμών της καρδίας.
Θεωρείται δέ και ώς φυτό κατά του Καρκίνου και κατά της οξείας πνευμονίας.
Έξωτερικώς μέ καταπλάσματα είναι καταπραϋντικό τών πόνων από καψήματα και πληγές καρκινικές.
Ή χρήση τών φύλλων της Δαφνοκερασιας γίνεται: μέ σκόνη τών φύλλων (20 - 30 εκατοστά του γραμμαρίου).
Μέ «τσάι» τών φύλλων (ένα φύλλο φρέσκο σέ 200 γραμ.
βραστό νερό).
Μέ άπεσταγμένο νερό τών φύλλων (15-20 γραμ.
γιά μιά δόση).
Χημικώς: Τό απόσταγμα τών φύλλων περιέχει: «υδροκυανικόν όξύ» και ένα αιθέριο έλαιο παρόμοιο μέ εκείνο τών πικραμυγδάλων.
Όπως είναι φανερό τά συστατικά του άπεσταγμένου νερου τών φύλλων τοΰ δένδρου αύτου, πού είναι τόσο χρήσιμο στή θεραπευτική όπως είδαμε, δέν είναι δμως και τόσον αθώα — μάλλον επικίνδυνα, γι' αυτό ή χρήση τους πρέπει νά γίνεται κατόπιν ιατροφαρμακευτικής οδηγίας.
Ή Δαφνοκερασιά είναι δένδρο γνωστό από τό φαρμακευτικό άπεσταγμένο νερό των φύλλων της (eau distillee de laurier cerise).
Κατάγεται από τις περιοχές της Μαύρης Θάλασσας και ευδοκιμεί στις μεσημβρινές περιοχές.
Είναι δένδρο αειθαλές πού φθάνει σέ υψος αρκετά μέτρα.
Ο καρπός του είναι λείος εξωτερικά μαυρειδερός, μέ ξύλο σκληρό κοκκινωπό.
Έχει φύλλα αντίθετα σχεδόν άμισχα ωοειδή, μακρουλά και μυτερά, λεία καί από τις δύο πλευρές.
Τά άνθη τού δέντρου είναι ύπόλευκα μέ μυρωδιά πού θυμίζει τά πικραμύγδαλα.Παρουσιάζονται σέ τσαμπί μακρουλό.
Ό καρπός της είναι «δρύπη» ωοειδής μυτερή καί φαίνεται χωρισμένος σέ δύο μέρη λίγο σαρκώδη μαυρειδερά κατά τήν ωρίμανση.
Σπέρμα σχεδόν σφαιρικό λείο.
Πολλαπλασιάζεται μέ σπόρο, μέ καταβολάδες καί μοσχεύματα.
Ευδοκιμεί σέ χώματα ελαφρά, δροσερά.
Συναντούμε τό φυτό αυτό στήν Ανατολική Θράκη σέ δάση.
Κοινό όνομα Ροδαφνιά.
Χρησιμοποιούνται τά φύλλα του δένδρου μέ διάφορα παρασκευάσματα, είναι δέ, άντισπασμωδικά, αναισθητικά, κατά των νευρικών σπασμών τών μυών καί τής «κράμπας» τοϋ στομάχου.
Κατά τών εμετών, τού νευρικού βήχα, της στηθάγχης, του άσθματος, του κοκκύτη, τοϋ βρογχίτη, της πνευμονίας και ακόμη είναι ρυθμιστική τών παλμών της καρδίας.
Θεωρείται δέ και ώς φυτό κατά του Καρκίνου και κατά της οξείας πνευμονίας.
Έξωτερικώς μέ καταπλάσματα είναι καταπραϋντικό τών πόνων από καψήματα και πληγές καρκινικές.
Ή χρήση τών φύλλων της Δαφνοκερασιας γίνεται: μέ σκόνη τών φύλλων (20 - 30 εκατοστά του γραμμαρίου).
Μέ «τσάι» τών φύλλων (ένα φύλλο φρέσκο σέ 200 γραμ.
βραστό νερό).
Μέ άπεσταγμένο νερό τών φύλλων (15-20 γραμ.
γιά μιά δόση).
Χημικώς: Τό απόσταγμα τών φύλλων περιέχει: «υδροκυανικόν όξύ» και ένα αιθέριο έλαιο παρόμοιο μέ εκείνο τών πικραμυγδάλων.
Όπως είναι φανερό τά συστατικά του άπεσταγμένου νερου τών φύλλων τοΰ δένδρου αύτου, πού είναι τόσο χρήσιμο στή θεραπευτική όπως είδαμε, δέν είναι δμως και τόσον αθώα — μάλλον επικίνδυνα, γι' αυτό ή χρήση τους πρέπει νά γίνεται κατόπιν ιατροφαρμακευτικής οδηγίας.
