Κουμαριά -Arbutus officinalis

Κουμαριά -Arbutus officinalis –Ericaceae-.
Ή κουμαριά καί τά κούμαρα της Ελλάδος πού τά συναντουμε σέ πολλά βουνά είναι γενικώτερα γνωστά.
Ό θάμνος ή δενδρύλλιο τής Κουμαριάς έχει ρίζα πού έρπει.
Κορμό κοντόχοντρο μέ κλαδιά κυλινδρικά κοκκινωπά καί χνουδωτά στήν άκρη πού γέρνουν πρός τό έδαφος.
Τά φύλλα της είναι αντίθετα μέ μικρό μίσχο, μέ ακανόνιστο ωοειδές σχήμα καί χρώμα σκοτεινοπράσινο.
Είναι γυαλιστά, ακέραια, παχειά.
Τά άνθη της (κατά τήν άνοιξη) λευκά, ελαφρά, υπέρυθρα, σχηματίζουν τσαμπί ακραίο.
Ό καρπός (πρός τό φθινόπωρο) είναι ρόγα σφαιρική, κόκκινη, στυφή, (τά κούμαρα), μέ μικρούς σπόρους σκληρούς.
Χρησιμοποιούνται τά νέα φύλλα τής κουμαριάς πού μαζεύονται όλο τό χρόνο.
Αυτά τά φύλλα είναι στηπτικά .Συνιστώνται κατά τής αίμοπτύσεως, τής αιματουρίας, τής αιμορραγίας τής μήτρας.
Είναι ακόμη κατά τής διάρροιας, τής λευκόρροιας, τοϋ χρόνιου βρογχίτη, τών χρονίων παθήσεων τής κύστεως καί τών νεφρών.
Καί ακόμα: διουρητικά, κατά του κατάρρου καί λιθοτριπτικά.
Τά φύλλα τής κουμαριάς χρησιμοποιούνται: Ώς τσάι (15 - 20 γρ.
σέ ένα λίτρο νερό), ώς σκόνη (2-8 γρ.), Ώς εκχύλισμα (1-4 γρ.) κλπ.
Χημικώς περιέχει: γαλλικό καί ταννικό όξύ, ρητίνη, κόμμι, αλάτια, πυκτίνη κλπ.