Γκαγιάκο -Guajacum officinale-Rutaceae-
τό φαρμακευτικό.
Τό Γκαγιακο είναι μεγάλο δέντρο μέ κορμό στρεβλό καί αναπτύσσεται σιγά.
Ο κορμός μπορεί νά περάση τό πάχος ενός μέτρου.
Τά κλαδιά του συνήθως διχάζονται καί έχουν φλοιό γκριζωπό, ζαρωμένο.
Τά φύλλα τοϋ δέντρου είναι αντίθετα καί σύνθετα άπό 2-3 ζευγάρια σχεδόν στρογγυλά φυλλάρια άμισχα καί λεία μέ χρώμα ανοιχτό πράσινο.
Ανθη έχει μαζεμένα 8 -10 μέ χρώμα μπλέ πού σχηματίζουν ένα είδος «σκιαδίου» στήν κορυφή τοϋ κλάδου.
Ό καρπός (κάψουλα) σαρκώδης πιεσμένος.
Σπόροι ωοειδείς σκληροί.
Είναι φυτό της Ζαμάικας και του Αγίου Δομίνικου.
Στήν Ευρώπη μπορεί νά γίνει μόνο σέ ζεστές σέρρες.
Πολλαπλασιάζεται δύσκολα μέ μοσχεύματα.
Χρησιμοποιούνται τό ξύλο καί τό ρετσίνι τοΟ φυτού.
Τό ξύλο του είναι έφιδρωτικό, και κατά τών παθήσεων του δέρματος κατά τών ρευματισμών, της άρθρίτιδος και ακόμη κατά του άσθματος και του χρόνιου πνευμονικού κατάρρου.
Θεωρείται ακόμη ώς τονωτικό, στίς περιπτώσεις οδυνηρής δυσμηνόρροιας και αμηνόρροιας και ώς διουρητικό.
Τό βάμμα του χρησιμοποιείται άντί πάστας τών δοντιών.
Ή χρήση του γίνεται μέ αφέψημα του ξύλου του (50 γρ.
σέ ένα λίτρο νερό).
Μέ σκόνη (2-5 γρ).
Μέ βάμμα (2-8 γρ.) κλπ.
Ή χρήση του ρετσινιού γίνεται μέ δόση 0,15 -1 γραμ.
τήν ήμερα σέ μορφή χαπιών, σκόνης, γαλακτώματος.
Τό ξύλο του δένδρου αυτού περιέχει: Ρετσίνι, εκχύλισμα πικρό καί δριμύ, εκχύλισμα βλεννώδες, καί αλάτια.
τό φαρμακευτικό.
Τό Γκαγιακο είναι μεγάλο δέντρο μέ κορμό στρεβλό καί αναπτύσσεται σιγά.
Ο κορμός μπορεί νά περάση τό πάχος ενός μέτρου.
Τά κλαδιά του συνήθως διχάζονται καί έχουν φλοιό γκριζωπό, ζαρωμένο.
Τά φύλλα τοϋ δέντρου είναι αντίθετα καί σύνθετα άπό 2-3 ζευγάρια σχεδόν στρογγυλά φυλλάρια άμισχα καί λεία μέ χρώμα ανοιχτό πράσινο.
Ανθη έχει μαζεμένα 8 -10 μέ χρώμα μπλέ πού σχηματίζουν ένα είδος «σκιαδίου» στήν κορυφή τοϋ κλάδου.
Ό καρπός (κάψουλα) σαρκώδης πιεσμένος.
Σπόροι ωοειδείς σκληροί.
Είναι φυτό της Ζαμάικας και του Αγίου Δομίνικου.
Στήν Ευρώπη μπορεί νά γίνει μόνο σέ ζεστές σέρρες.
Πολλαπλασιάζεται δύσκολα μέ μοσχεύματα.
Χρησιμοποιούνται τό ξύλο καί τό ρετσίνι τοΟ φυτού.
Τό ξύλο του είναι έφιδρωτικό, και κατά τών παθήσεων του δέρματος κατά τών ρευματισμών, της άρθρίτιδος και ακόμη κατά του άσθματος και του χρόνιου πνευμονικού κατάρρου.
Θεωρείται ακόμη ώς τονωτικό, στίς περιπτώσεις οδυνηρής δυσμηνόρροιας και αμηνόρροιας και ώς διουρητικό.
Τό βάμμα του χρησιμοποιείται άντί πάστας τών δοντιών.
Ή χρήση του γίνεται μέ αφέψημα του ξύλου του (50 γρ.
σέ ένα λίτρο νερό).
Μέ σκόνη (2-5 γρ).
Μέ βάμμα (2-8 γρ.) κλπ.
Ή χρήση του ρετσινιού γίνεται μέ δόση 0,15 -1 γραμ.
τήν ήμερα σέ μορφή χαπιών, σκόνης, γαλακτώματος.
Τό ξύλο του δένδρου αυτού περιέχει: Ρετσίνι, εκχύλισμα πικρό καί δριμύ, εκχύλισμα βλεννώδες, καί αλάτια.
