Κοχλεάρια -Cochlearia officinalis-Cruciferae-.
Είναι φυτό μέ υψος ώς 20 πόντους.
"Εχει στέλχος τρυφερό ευθύ πολύκλαδο στή βάση του, γωνιώδες, λείο μέ χρώμα πράσινο.
Τά φύλλα του φυτου είναι αντίθετα τοποθετημένα, λίγο σαρκώδη, γυαλιστά, μέ χρώμα σκουρο πράσινο.
Τά φύλλα του στή βάση έχουν μακρεις μίσχους και σχηματίζουν κοίλωμα σάν κουτάλια — έξ οδ και τό όνομα Κοχλεάρια — Είναι καρδιόσχημα, στρογγυλά.
Ή ρίζα του φυτου είναι άτρακτοειδής, άπλή, μακρυά λεπτή τριχωτή.
Τά άνθη (αρχές καλοκαιριού) είναι λευκά στήν άκρια τών κλαδιών σέ σχήμα τσαμπιου.
Οί καρποί (κεράτια) είναι ωοειδείς ελλειπτικοί..
Άλλο είδος Κοχλεάρια είναι ή Άρμοράκια (Cochlearia Armoracia).
Του είδους αύτου τά φύλλα είναι πολύ μεγάλα μακρουλά ελλειπτικά και χρησιμοποιουνται και ώς σαλάτα.
Κατά τά άλλα δέν παρουσιάζει σημαντικές διαφορές άπό τήν φαρμακευτική Κοχλεάρια.
Αυτό τό είδος είναι γνωστό μέ τό όνομα «Χρένον».
Ή Κοχλεάρια πολλαπλασιάζεται μέ σπόρο στους κήπους.
Είναι φυτό άντισκορβουτικό και κατά του άρθρίτη (εσωτερικώς - και έξωτερικώς ζεστό).
Χρησιμοποιουνται τά φύλλα του που μασιούνται φρέσκα στις περιπτώσεις σκορβουτικών παθήσεων του στόματος και γιά τή στερέωση τών ούλων και ακόμη γιά τά πληγιάσματα.
Ό χυμός τών φυτου πού χρησιμοποιείται, ώς άντισκορβουτικός, παίρνεται ακόμη στις περιπτώσεις χοιράδων, πνευμονικού κατάρρου, άσθματος ύδρωπικίας και στις περιπτώσεις χρονιών παθήσεων του δέρματος.
Είναι ακόμη τό φυτό αυτό τονωτικό της θρέψεως, στή χλώρωση και τό λυμφατισμό.
Χρησιμοποιούνται και οί ρίζες ώς καθαρτικές.
Ή κοχλεάρια εχει ακόμη αντιβιοτικές Ιδιότητες είναι δέ και ορεκτική, χωνευτική και ευεργετική στο σικότι (στή λειτουργία του).
Τέλος είναι ισχυρό διουρητικό και κατάλληλη γιά τους διαβητικούς.
Και ακόμη κατά του χρόνιου πνευμονικου κατάρρου.
Παρασκευάσματα τής Κοχλεάριας είναι: Τσάϊ (16-30 γραμ.
σέ ενα λίτρο νερό ή γάλα ή κρασί).
Χυμός (16 - 64 γραμ.) Γίνονται και φαρμακευτικά παρασκευάσματα (μέ σιρόπι, μέ οινόπνευμα μέ κρασί μέ μπίρα).
Χημική σύνθεση του φυτο είναι: λεύκωμα φυτικό, αλάτια, Ιώδιο, ρητίνη πικρή, γκόμμα, χλωροφύλλη.
Ακόμη περιέχει «άσκορβουτικόν όξύ καί «Μυρονάση».
Τό φυτό πρέπει νά χρησιμοποιείται φρέσκο γιατί όταν ξεραθεί χάνει τις Ιδιότητες του.
Τό «Σπουδαίο αυτό φυτό» είναι καί συντελεστικό στή ρύθμιση του συστήματος των αδένων καλυτερεύοντας τή λειτουργία τους.
Είναι φυτό μέ υψος ώς 20 πόντους.
"Εχει στέλχος τρυφερό ευθύ πολύκλαδο στή βάση του, γωνιώδες, λείο μέ χρώμα πράσινο.
Τά φύλλα του φυτου είναι αντίθετα τοποθετημένα, λίγο σαρκώδη, γυαλιστά, μέ χρώμα σκουρο πράσινο.
Τά φύλλα του στή βάση έχουν μακρεις μίσχους και σχηματίζουν κοίλωμα σάν κουτάλια — έξ οδ και τό όνομα Κοχλεάρια — Είναι καρδιόσχημα, στρογγυλά.
Ή ρίζα του φυτου είναι άτρακτοειδής, άπλή, μακρυά λεπτή τριχωτή.
Τά άνθη (αρχές καλοκαιριού) είναι λευκά στήν άκρια τών κλαδιών σέ σχήμα τσαμπιου.
Οί καρποί (κεράτια) είναι ωοειδείς ελλειπτικοί..
Άλλο είδος Κοχλεάρια είναι ή Άρμοράκια (Cochlearia Armoracia).
Του είδους αύτου τά φύλλα είναι πολύ μεγάλα μακρουλά ελλειπτικά και χρησιμοποιουνται και ώς σαλάτα.
Κατά τά άλλα δέν παρουσιάζει σημαντικές διαφορές άπό τήν φαρμακευτική Κοχλεάρια.
Αυτό τό είδος είναι γνωστό μέ τό όνομα «Χρένον».
Ή Κοχλεάρια πολλαπλασιάζεται μέ σπόρο στους κήπους.
Είναι φυτό άντισκορβουτικό και κατά του άρθρίτη (εσωτερικώς - και έξωτερικώς ζεστό).
Χρησιμοποιουνται τά φύλλα του που μασιούνται φρέσκα στις περιπτώσεις σκορβουτικών παθήσεων του στόματος και γιά τή στερέωση τών ούλων και ακόμη γιά τά πληγιάσματα.
Ό χυμός τών φυτου πού χρησιμοποιείται, ώς άντισκορβουτικός, παίρνεται ακόμη στις περιπτώσεις χοιράδων, πνευμονικού κατάρρου, άσθματος ύδρωπικίας και στις περιπτώσεις χρονιών παθήσεων του δέρματος.
Είναι ακόμη τό φυτό αυτό τονωτικό της θρέψεως, στή χλώρωση και τό λυμφατισμό.
Χρησιμοποιούνται και οί ρίζες ώς καθαρτικές.
Ή κοχλεάρια εχει ακόμη αντιβιοτικές Ιδιότητες είναι δέ και ορεκτική, χωνευτική και ευεργετική στο σικότι (στή λειτουργία του).
Τέλος είναι ισχυρό διουρητικό και κατάλληλη γιά τους διαβητικούς.
Και ακόμη κατά του χρόνιου πνευμονικου κατάρρου.
Παρασκευάσματα τής Κοχλεάριας είναι: Τσάϊ (16-30 γραμ.
σέ ενα λίτρο νερό ή γάλα ή κρασί).
Χυμός (16 - 64 γραμ.) Γίνονται και φαρμακευτικά παρασκευάσματα (μέ σιρόπι, μέ οινόπνευμα μέ κρασί μέ μπίρα).
Χημική σύνθεση του φυτο είναι: λεύκωμα φυτικό, αλάτια, Ιώδιο, ρητίνη πικρή, γκόμμα, χλωροφύλλη.
Ακόμη περιέχει «άσκορβουτικόν όξύ καί «Μυρονάση».
Τό φυτό πρέπει νά χρησιμοποιείται φρέσκο γιατί όταν ξεραθεί χάνει τις Ιδιότητες του.
Τό «Σπουδαίο αυτό φυτό» είναι καί συντελεστικό στή ρύθμιση του συστήματος των αδένων καλυτερεύοντας τή λειτουργία τους.
