Τοοσιλάγκο-Tussilago farfara-
Συνθέτων (Compositae) Κοινώς: Χαμολεύκα, Βήχιο.
Κοινό φυτό στην Ελλάδα.
Μικρό φυτό μέ τό χαρακτηριστικό ότι πρώτα βγαίνουν τά άνθη και έπειτα τά φύλλα.
Αυτά τά άνθη πού ειναι τύπου μαργαρίτας, έχουν χρώμα κίτρινο (αρχές ανοίξεως).

Τό φυτό αυτό, τό συναντούμε σέ πολλά μέρη της Ελλάδος, σε μέρη υγρά.
Τά φύλλα του θυμίζουν στο σχήμα τά πόδια του γαϊδάρου, γιά τό λόγο αυτό οί Γάλλοι τό ονομάζουν «γαιδουροπόδαρο» (Pas-d'ane).

Τα άνθη του χρησιμοποιούνται ως άποχρεμπτικά — συνήθως μαζί μέ άλλα, ανάλογα φυτά, είναι δέ κατά του βήχα.
Το τσάι του φυτού χρησιμοποιείται γιά τήν κατάπαυση του βήχα.
Είναι καί κατά του άσθματος, του βρογχίτη, του πλευρίτη, τής πνευμονίας.
Κατά τον Δρα Leclerc, τό φυτό αυτό είναι σωτήριο γιά τούς άναρρωννύοντες άπό γρίππη.
Εξωτερικώς, τα φύλλα και τά άνθη του χρησιμοποιούνται ώς μαλακτικά μέ κατάπλασμα.
Τα φύλλα, ακόμη καπνίζονται σάν τσιγάρο κατά του άσθματος.
Το τσάι του μέ κομπρέσσες είναι κατά τών διεσταλμένων μικρών φλεβών του προσώπου (Για τό τσάι: τρία κουταλάκια ξερου φυτου σέ μισό κιλό βραστό νερό).
Τα στελέχη του φυτου είναι ανθοφόρα στήν άκρια μέ μήκος ώς 20 έκ.
Είναι κυλινδρικά, χνουδωτά (βαμβακώδη) με «λεπια» κόκκινα.
Η ρίζα του φυτου έρπει και είναι σαρκώδης γκριζωπή σε χόνδρος δσο τό μικρό δάχτυλο.
Τα φύλλα του έχουν μακρύ μίσχο.
Είναι αρκετά μεγάλα, καρδιόσχημα, γωνιακά, στρογγυλωπά και οδοντωτά στις άκρες.
Λευκά άπό κάτω, άνοιχτοπράσινα άπό επάνω.