Ταραξάκο -Taraxacum officinale ή Τ.
dens leonis — το δόντι του λέοντος.
Pissenlit και Dandelion) οίκ.
Συνθέτων (Compositae) Κοινώς : Πικραλίδα και Άγριομάρουλο.

Φυτό πολύ γνωστό (μοιάζει κάπως μέ τό πικρό ραδίκι) κοινό σέ όλη την Ελλάδα, πού το συναντούμε ακόμη και στους δρόμους σε ακαλλιέργητους τόπους, σέ λιβάδια.
Τό Ταραξάκο είναι εξαιρετικό φυτό.

Είναι φυτό πού ζει πολλά χρόνια, χαμηλό, χωρίς στέλεχος μέ φύλλα κυκλικά στή βάση σχιστά, λοβωτά και κάπως κατσαρά.
Όμως σαν φυτό, πού παρουσιάζεται μέ διαφόρους τύπους, μπορεί νά έχει καί ακέραια φύλλα, διαφορετικά σέ μέγεθος και μήκος από τό βασικό τύπο.
Τα άνθη του είναι κίτρινα σέ κεφάλια μοναχικά.
Συχνά χρησιμοποιείται γιά σαλάτα, αλλά έχει μια απίστευτη σειρά άπό θεραπευτικές ιδιότητες.
Χρησιμοποιείται μέ αφέψημα— 30-60 γραμ.
ξηρού φυτου σέ ένα λίτρο νερό (2-3 ποτήρια την ήμερα).
Τό εξαιρετικό αυτό φυτό είναι: Διουρητικό, υπακτικό,
άντισκορβουτικό, στομαχικό, τονωτικό, καθαριστικό του αίματος, καθαρτικό (χυμός 50-60 γραμ.
τήν ήμερα).
Και ακόμη : Κατά τών φλεγμονών του στήθους και κατά του βήχα (αφέψημα, 50 γρ.
σέ ένα λίτρο νερό, φύλλων ή ρίζας μαζί μέ γάλα βρασμένο ζαχαρούχο — κατά ποοτίμηση μέ «κάντιο» — από ένα ποτήρι πρωι-βράδυ).

Είναι ακόμη : κατά τών χρόνιων δερματικών παθήσεων και κατά τών έξωγκωμένων σικοτιου και σπλήνας από ελονοσία Και τό πολύ σπουδαίο: ελαττώνει τή χοληστερίνη του αίματος.
Είναι ακόμη και τονωτικό του στομάχου, ευεργετικό στή χολή, στον άρθρίτη, καί στή χλώρωση, καί, κατά τών χολόλιθων και των χρόνιων παθήσεων τοΰ σικοτιου.
Η ρίζα του φυτου φουρνισμένη καί αλεσμένη δίνει ενα ωφέλιμο καφέ, πού είναι ευεργετικός στην πέψη.
Ό υγιεινός αυτός καφές δίνει τα ίδια αποτελέσματα δπως καί τό τσάι του φυτου.
Τό «γάλα» πού βγάζει όταν τό κόψουμε, είναι θεραπευτικό στά διάφορα σπειριά.
Αυτό τό πηχτό γάλα πού βγαίνει άπό δλα τά,μέρη του φυτου είναι αρκετά πικρό, άλλά μέ γεύση μάλλον ευχάριστη.
Από νεώτερες έρευνες βρέθηκε δτι έχει μεγάλη ποσότητα βιταμίνης Α, τέσσερις φορές περισσότερη παρά τό μαρούλι.
Περισσότερο σίδερο και άπό τό σπανάκι, πού είναι φυτό σιδηρουχο.
Άκόμη, είναι πλούσιο σέ κάλι, καί περιέχει καί άλλα ωφέλιμα αλάτια, μεταξύ τών οποίων ό φώσφορος καί τό μαγγάνιο.
«Ό Gamier συνιστά τό παρακάτω θεραπευτικό ποτό μέ βάση τό Ταραξάκο : Χυμός ρίζας φρέσκιας του φυτου αύτου, 100 γραμ.
οινόπνευμα 90 βαθμών 18 γραμ.
γλυκερίνη 15 γραμ.
νερό 17 γραμ.
Ρίζες Ταραξάκου είναι καί κατά τών ρευματισμών (30 γρ.
ρίζα σέ 700 γραμ.
νερό, νά βράση 20 λεπτά — άπό ένα κρασοπότηρο δυο φορές τήν ήμερα).
Τό γάλα του φυτου αύτου θεραπεύει καί τις κρεατοελιές, τά σπειράκια καί τούς κάλους καί ακόμη τά δερματικά πρηξίματα.
Καί ακόμη : αφέψημα τών φύλλων ή ανθέων τοΰ φυτοΰ είναι καί κατά του διαβήτη, κατά της παχυσαρκίας, κατά του λυμφατισμου καί κατά της ύδρωπικίας.
Τό πολυθρύλητο Ταραξάκο είναι ακόμη : συντελεστικό στή ρύθμιση τοϋ συστήματος τών αδένων μέ τήν καλυτέρευση τής λειτουργίας τους.
Και η σειρά τών θεραπευτικών του ιδιοτήτων δέν τελειώνει εδώ.
Συντελεί στή διατήρηση κανονικου βάρους του σώματος καί τέλος είναι ευεργετικό στή διανοητική κατάσταση© Ή πλήρης επίδραση του, ας σημειωθή, έπιτυχαίνει όταν τρώγωνται τά τρυφερά του φύλλα σάν σαλάτα — κυρίως τήν άνοιξη — Όμοίως, τήν άνοιξη είναι πολύ αποτελεσματικό ένα μίγμα άπό Ταραξάκο, Τσουκνίδα, καί Αχιλλαία κατά τής κοπώσεως καί ώς ανανεωτικό καί καθαριστικό.
Η χρήση του συνιστάται ακόμη να γίνεται με τον παρακάτω τρόπο: 3-4 φυτά φρέσκα, νά βράσουν σέ ένα λίτρο νερό.
Έπειτα νά μείνουν στό δοχείο άλλα δέκα λεπτά (μετά τό βράσιμο).
Άπό τό παρασκεύασμα αυτό, 4 φλιτζάνια την ήμερα κατά τις ώρες του φαγητού μαζί μέ τά άλλα ποτά ανάμικτο.